Oczekiwania to nie obietnice

Wyobraźmy sobie sytuację: X chce przekonać Y, żeby coś zrobiła. Y odmawia, X się wkurza i mówi: „Obiecałaś!”. Sęk w tym, że X mija się z prawdą, bo pomylił swoje oczekiwania z cudzymi obietnicami.

Początkowe wytyczne dla administratorów profili w mediach społecznościowych były bardzo wymagające. Codziennie minimum jeden post w „chodliwych” godzinach, nie wolno kasować żadnych (ale to żadnych!) komentarzy, a na pytania należy odpowiadać w ciągu pół godziny (w świątek, piątek i niedzielę). Mam wrażenie, że takie postępowanie zrodziło duże oczekiwania użytkowników. Dziś popularni blogerzy dużo bardziej dbają o work-life balance i spotykają się z pretensjami, gdy w weekend bawią się z dziećmi zamiast wrzucać InstaStory. Administratorzy coraz częściej też nie boją się kasować lub zgłaszać hejterskich komentarzy. W jednej z książek o asertywności przeczytałam, że kiedy klient obraża nas przez słuchawkę, to powinniśmy zakończyć rozmowę zamiast udawać miłych. W relacjach biznesowych nie chodzi o szacunek, a nie służalczość.

Kwestia oczekiwań dotyczy nie tylko obsługi klienta, lecz także relacji międzyludzkich. Weźmy na tapet oczekiwania mężczyzny, żeby kobieta uprawiała z nim seks. Dotyczy to zarówno osób pozostających w związkach (niekoniecznie małżeńskich), jak i tzw. inceli, czyli długotrwale samotnych prawiczków kierujących agresję (słowną lub fizyczną) przeciwko kobietom. Jeżeli mąż zmusza żonę do współżycia, to aż jedna piąta Polaków nie nazywa tego gwałtem. Przecież to tzw. „małżeński obowiązek” kobiety. Zupełnie, jakby podczas przysięgi panna młoda zobowiązywała się do seksu bez względu na okoliczności.

Z jednej strony incelom można współczuć i proponować psychoterapię, dopóki nie zaczną ranić innych. Z drugiej – ich fantazje o gwałtach i aranżowanych małżeństwach (czyli o świecie rodem z „Opowieści Podręcznej”) przypominają histerię dziecka, któremu rodzic od tygodnia nie kupił żadnej zabawki. Takie zachowanie ze strony latorośli denerwuje większość społeczeństwa, które mruczy o „bezstresowym wychowaniu”. Ale gdy dorosły człowiek wymusza realizację swoich oczekiwań wbrew cudzej woli, to może liczyć na taryfę ulgową. Zupełnie jakby pełnoletność zmieniała własne oczekiwania w cudze obietnice.