Idź się leczyć!

Wyobraź sobie, że masz gorączkę, katar i ból gardła. Zastanawiasz się nad pójściem do lekarza i radzisz się bliskiej osoby. Ona odpowiada: „Przestań się przejmować, zajmij się pasjami, nic Ci nie jest. Inni mają większe problemy”. Tego typu reakcja może oburzać, ale nie powinna dziwić. Wbrew pozorom to norma – przynajmniej dla chorób psychicznych.

Depresję utożsamia się ze złym humorem, lenistwem i marudzeniem. Tymczasem chodzi o nieprawidłowe funkcjonowanie mózgu przez co najmniej kilka tygodni. Za niski poziom serotoniny i noradrenaliny, hormonów odpowiedzialnych za dobry nastrój, aktywność psychiczną i fizyczną, wywołuje trzy główne objawy: apatię, anhedonię (niemożność odczuwania przyjemności) i astenię (brak wigoru, obniżenie sprawności intelektualnej).

Jednak nie każdy chory nie jest w stanie wstać z łóżka bez leków. Coraz częstszą odmianą jest depresja atypowa, kiedy człowiek w pracy wykonuje swoje obowiązki, a po powrocie do domu pada na łóżko i się nie podnosi. Gdy w weekendy i urlopy nie możemy się zrelaksować, potraktujmy to jak sygnał alarmowy. Podobnie jak liczne dolegliwości fizyczne, na które nie pomagają tradycyjne leki, a internista / inny specjalista nie potrafi znaleźć przyczyny w organizmie. To może być depresja maskowana. Objawy somatyczne często towarzyszą chorobom psychicznym, a w przypadku zaburzeń czasem są podobne do zawału.

Chroniczny lęk pogarsza jakość życia: częściej stresujemy się w pracy, boimy się wyrazić opinię i wejść w bliższą relację w obawie przed oceną. Nie od dziś wiadomo, że gorsza kondycja psychiczna oznacza niższą odporność. To, że chroniczny stres wywołuje niepłodność, owrzodzenie i choroby układu krążenia, przebiło się do społecznej świadomości. Mniej oczywistymi skutkami są problemy z cerą, grzybice miejsc intymnych czy osteoporoza.

Kiedy jesteś przeziębiona, to najpierw zwykle łykasz środki przeciwzapalne i zwiększające odporność, a potem idziesz do lekarza po antybiotyk. A co robisz, gdy tygodniami spada Ci koncentracja i apetyt? Gdy miesiącami jesteś zdenerwowana, smutna i zmęczona bez poprawy nastroju? Często nie reagujesz, póki ciało nie zaczyna boleć. Zupełnie jakby mózg nie był częścią Twojego organizmu, a zdrowie psychiczne ważną składową Twojego dobrostanu. Dlatego stwierdzenie „Idź się leczyć!” potraktuj proszę bez ironii.