Niech pani spróbuje seksu!

Za tytułową wypowiedź na Jurka Owsiaka spadły gromy. Odnoszę wrażenie, że krytyka była większa niż w przypadku wielu wypowiedzi Krystyny Pawłowicz. Czy słusznie?

Spotkaliście się z sytuacją, kiedy jesteście zdenerwowani, ale krytykujecie kogoś merytorycznie np. za źle wykonaną pracę? Przedstawiacie argumenty, a w odpowiedzi słyszycie:

- „chyba masz okres” (wersja dla kobiet)

- „chyba żona Ci nie dała” (wersja dla mężczyzn).

Lekceważące, prawda? Druga strona zachowuje się tak, jakby nie miała argumentów związanych z tematem i chciała dopiec konkretnej osobie.

Owsiak zachował się podobnie. Nie odniósł się do zarzutów „szczucia na Kościół” i promowania wartości satanistycznych. Nie wspomniał o "Przystanku Jezus" i nie odesłał posłanki do raportów swojej fundacji. Swoją wypowiedź uzasadnił tak:„Tu, na Przystanku Woodstock, wypowiedziałem się na temat pani Krystyny Pawłowicz, a impulsem była jej wypowiedź, zresztą kolejna, skierowana w stronę Fundacji i mojej osoby, która przy okazji woodstockowego szumu została przypomniana w internecie. Bez żadnej złośliwości, bez żadnego podtekstu, bez żadnego myślenia kategoriami seksistowskimi, pomyślałem, że gdyby ktoś do mnie przyszedł i opowiadał o swoim znajomym i o jego zachowaniach, o jego reakcjach na otaczającą rzeczywistość, o sianiu nienawiści, o obrażaniu ludzi, o wypowiedziach na granicy odpowiedzialności prawnej, i gdyby ktoś mnie zapytał, jak pomóc takiej osobie, to pierwsze o czym bym pomyślał, co miałbym w głowie, co mogłoby pomóc, to element przyjaźni, miłości i przytulenia. Jeżeli to nie pomoże, a mówię to jako osoba przygotowana do takich ocen, to istotnie, pozostaje już tylko kontakt z lekarzem. To była moja spontaniczna wypowiedź, w której wyraziłem moje na ten temat przemyślenia i użyłem na Przystanku Woodstock dokładnie tych słów - niech Pani spróbuje seksu.” Jest to ładnie ujęty argument ad personam, który mimo wyrażonej troski nie odpowiada na zarzuty posłanki. Tego typu wypowiedzi są zresztą nagminne na forach internetowych i nie tylko. Nic dziwnego – Polaków nikt nie uczy tego, w jaki sposób powinno się dyskutować.

Może stąd liczne zarzuty wobec niego na Twitterze? Wypowiedź Jurka Owsiaka określono jako chamstwo, obrazę i upokorzenie. Obawiam się jednak, że nikt nie wyciągnął z tego wniosków na temat traktowania innych w ogóle. Rzecznika rządu napisała: „J Owsiak w paskudny sposób obraził posłankę Pawłowicz i przy okazji wszystkie kobiety.” Wszystkie? Ani trochę nie czuję obrażona tekstem Owsiaka. Może dlatego, że nikogo nie nazwałam:

- szmatą,

- ulicznicą i wykolejoną kobietą,

- zdradziecką mordą.

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że szum wokół słów twórcy WOŚP jest o wiele większy niż wokół epitetów autorstwa posłanki. Beata Mazurek zapowiedziała pozew przeciwko Owsiakowi, ale nikt z partii rządzącej nawet nie zwrócił publicznie uwagi na formę wypowiedzi Krystyny Pawłowicz. To sejmowa komisja etyki udzieliła jej kilku nagan za użyte słowa. Co więcej, Jerzy Owsiak za swoje słowa przeprosił, a ona nie.

Tym samym słuszna krytyka stała się festiwalem hipokryzji. Szkoda. Czy można poważnie traktować zarzuty wobec Owsiaka, skoro wymagania wobec posłanki są mniejsze albo żadne? Być może wynika to z faktu, że do stylu posłanki już się przyzwyczailiśmy. Co daje jej przyzwolenie na obrażanie kolejnych osób.