Będziesz swoje dzieci uczyć?

Nauczyciele nie pracują, lekcji nie ma, a mimo to ten strajk jest naprawdę edukujący. Zwłaszcza dla rodziców wysyłających pedagogów na kasę do Biedronki.

Jestem dzieckiem nauczycielki. Mnie nikt nie musiał tłumaczyć tego, że etat pedagoga nie kończy się na 18 lekcjach w szkole. Ani tego, że papierologia nie ogranicza się do sprawdzianów, a wakacje dla nauczycieli trwają 6 tygodni (niewiele dłużej niż 26 dni w innych zawodach).

Większość nauczycieli dyplomowanych zarabia mniej ode mnie. Moja praca polega na archiwizacji, przesyłaniu i tłumaczeniu dokumentów. Pedagodzy zaś niejednokrotnie odpowiadają za zdrowie i życie swoich uczniów. U części osób kontrowersje budzi fakt, że podwyżki dostaliby zarówno wybitni pedagodzy, jak i nauczyciele, którzy minęli się z powołaniem. Sęk w tym, że pozostawiając ich płace na niskim poziomie, państwo rekrutuje do zawodu tych drugich. Do pracy za 1800 zł przyjdą ludzie z mniejszych miejscowości oraz znerwicowani bezrobotni, którzy nie znaleźli pracy z lepszym wynagrodzeniem. Niewątpliwie awans w oświacie nie zależy od jakości pracy, ale od kilkunastu lat nie zrobiono nic, żeby to zmienić. Tutaj rząd ma pole do popisu.

Sporo osób powtarza: jak się im nie podoba, niech zmienią pracę. To już się dzieje: w Warszawie jedno przedszkole nie zaczęło działać z powodu braku kadry. Średnia wieku pedagogów przekroczyła 40 lat, a stażystów jest około 6%. Drodzy rodzice! Dzięki strajkowi dowiedzieliście się, co się stanie, gdy 80% nauczycieli zmieni zawód. Zastanówcie się, kto wyjdzie na tym lepiej.