Rasizm profilaktyczny

Z okazji jutrzejszego Dnia Niepodległości usłyszymy patetyczne hasła oraz nagonkę na muzułmanów i Ukraińców. Święto skłania do refleksji nad definicją patriotyzmu i zmieniającym się stosunkiem do innych nacji. Na gorsze.

ONR rośnie w siłę od kilku lat, ale dwa lata temu dostał świetny pretekst do organizacji protestów. Wówczas uciekający przed wojną Syryjczycy zaczęli szturmować Morze Śródziemne w drodze do Europy. Jarosław Kaczyński w kampanii wyborczej skutecznie podsycał lęk przed zamachami, gwałtami i wirusami przenoszonymi przez przybyszów z Bliskiego Wschodu. Obecnie wysokie notowania PiS tłumaczy się umiejętnym rozgrywaniem kwestii imigrantów. To wszystko współgra z rosnącą liczbą ataków na tle rasowym oraz brakiem reakcji rządu na incydenty.

Problematyczna integracja

Problem z polityką imigracyjną jest taki, że unijny przywódcy najpierw zastanowili się nad pytaniem „czy?”, a potem „jak?”. Jak ich rozmieścić i zintegrować? Jak im zorganizować naukę języka i zawodu? Dopiero po określeniu tych warunków można mówić o sensownej ilości przyjętych uchodźców z dokumentami zamiast odgórnie ustalać ich liczbę z myślą o taniej sile roboczej. Zamiast się dziwić, dlaczego zamknięci w gettach muzułmanie nie chcą się integrować. To nie jest nowy problem dla Europy zachodniej, a mimo to trzeba było masowych napaści seksualnych, żeby zacząć edukować ich w obszarze różnic kulturowych.

Jak na tę sytuację reagują sami Niemcy? Wyniki wyborów są niejednoznaczne. Gdyby nienawidzili Merkel za przyjęcie milionów uchodźców, to koalicja CDU/CSU nie wygrałaby wyborów, prawda? Z drugiej strony trzecią siłą w tamtejszym parlamencie została antyemigracyjna partia AfD. Prawdopodobnie część Niemców doświadczyła negatywnych skutków polityki imigracyjnej, a część nie.

Lęk czy ksenofobia?

Z polskim stosunkiem do uchodźców wiążą następujące problemy:

1. Nieodróżnianie strachu przed zamachami i wzrostem przestępczości od ksenofobii w postaci stwierdzeń „niech zdechną”, „niech się utopią”. Nie, jedno bynajmniej nie usprawiedliwia drugiego

2. Powyższa postawa przenosi się na cudzoziemców, którzy są w Polsce od kilku lat, pracują zamiast żyć z socjalu i nikomu nie robią krzywdy. Dziwne, że 10 lat temu czarnoskóry człowiek na ulicy nie przeszkadzał nikomu.

Czy miłość do żony zakłada, że atakujemy jej kolegę z pracy, bo z nią rozmawiał? 
To nie jest miłość. To zazdrość, która nie stanowi żadnego usprawiedliwienia.

Czy patriotyzm zakłada, że bijemy cudzoziemców za to, że śmieli się w niej pojawić? 
Nie, ponieważ miłość do ojczyzny nie zmusza nikogo do krzywdzenia innych.

Spotkałam się z opinią, że ksenofobiczne ataki stanowią „profilaktykę” przeciw imigrantom. Jeśli brutalny atak jest obroną, to proponuję podawać antybiotyki osobom zdrowym. Tak wygląda profilaktyka w wydaniu narodowców.